TΑΣΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ –
ΖΩΓΡΑΦΟΣ
Γεννήθηκε στο Περιστέρι το 1963. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Από παιδί ασχολήθηκε με τον στίχο και την ζωγραφική, όπου ανακάλυψε και παράλληλα καλλιέργησε το ταλέντο του. Το 1989 ξεκίνησε να βάζει τραγούδια σε δίσκους. Σήμερα έχει 60 τραγούδια στην Ελληνική δισκογραφία. Έχει συνεργαστεί με επώνυμους καλλιτέχνες, όπως η Ρίτα Σακελλαρίου, τα Παιδιά από την Πάτρα, η Αθηνά Χαϊκάλη, η Μπέσσυ Αργυράκη, ο Θέμης Αδαμαντίδης, ο Δημήτρης Κοντολάζος, ο Γιώργος Δασκουλίδης, ο Πάνος Κιάμος, ο Χρήστος Αγγελόπουλος κ.α. Βασικός συνεργάτης του, που μελοποιεί στίχους του είναι ο μουσικοσυνθέτης Γιώργος Ιωαννίδης. Συνεργάζεται επίσης και με άλλους συνθέτες.
Το 1991 κυκλοφόρησε την πρώτη του συλλογή με τραγούδια και ποιήματα σε βιβλίο με τίτλο: «Στίχο – στίχο, τοίχο – τοίχο, πάω κάτι να πετύχω». Πολλά αντίτυπα του βιβλίου δώρισε στην Α.Ε.Π.Ι. που είναι μέλος και εκείνη με τη σειρά της τα δώρισε στα μέλη της. Η προσπάθειά του να γράφει στίχο ποιοτικό, κόντρα στο ρεύμα της εποχή μας, είναι συνεχής και επίμονη.
Το 2001 στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης – Διηγήματος Δυτικής Αθήνας που διοργάνωσαν ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας και το Πολιτιστικό περιοδικό Εννεάδα κέρδισε τον 7ο ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΕΠΑΙΝΟ για την διακεκριμένη συμμετοχή του στην κατηγορία Ποίησης με το ποίημά του, με τίτλο: «ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΥΛΟ». Η βράβευση αυτή ήρθε σαν αναγνώριση της προσπάθειάς του για ποιοτικό στίχο και του έδωσε ηθική ικανοποίηση και δύναμη να συνεχίσει το έργο του στην Ελληνική δισκογραφία.
Στη ζωγραφική παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή A.B.C. ενώ παράλληλα μελέτησε Ιστορία της Τέχνης. Από το 1993 είναι μέλος του Δ. Σ. του Πανελληνίου Εικαστικού Συλλόγου «Ο ΑΠΕΛΛΗΣ» και συμμετέχει με έργα του, σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής – αγιογραφίας που γίνονται κάθε χρόνο σε διάφορα Πνευματικά κέντρα και Αίθουσες Τέχνης. Από το 2001 είναι μέλος και του Καλλιτεχνικού – Πνευματικού Συλλόγου Αιγάλεω, όπου συμμετέχει στις δραστηριότητες του Συλλόγου.
Επίσης από το 1993 μέχρι και σήμερα διδάσκει ζωγραφική σε μαθητές Δημοτικών Σχολείων του Περιστερίου και των γύρω Δήμων, σε συνεργασία με τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων. Έχει διδάξει σε 20 Δημοτικά Σχολεία, σε περίπου 1400 μαθητές, σε διάστημα μιας δεκαετίας. Έχει πραγματοποιήσει 50 περίπου εκθέσεις Παιδικής Ζωγραφικής με έργα μαθητών του και δικά του, στα Σχολεία που έχει διδάξει, στο Πνευματικό Κέντρο Περιστερίου το 1996 και στην 14η Βιοτεχνική Έκθεση στο Άλσος Περιστερίου το 1997.
Σαν δάσκαλος ζωγραφικής, με πολύ μεράκι για αυτό που κάνει, έχει όνειρο να ιδρύσει ένα Σύλλογο Παιδικής Ζωγραφικής με παιδιά – ταλέντα, ξεκινώντας από τους μαθητές του με έδρα το INTERNET.
Αυτός ο στόχος του, αρχίζει να πραγματοποιείται από το 2002 χάρις στη συμπαράσταση και υποστήριξη του εκδότη και φίλου Μπάμπη Στέρτσου, που του παρέχει «στέγη» στο δικό του site www.komvos-mme.gr στο θέμα: ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ. Η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική ΕΠΙ…της οθόνης του υπολογιστή σας!
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
Η Τέχνη έχει μεγάλη αξία στη ζωή μας, ειδικά στη δύσκολη και αβέβαιη εποχή που ζούμε. Η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη όλων των ανθρώπων. Είναι ένα μέσο έκφρασης. Το έργο τέχνης είναι ένα θαυμάσιο δώρο που κάνουμε στον κόσμο. Η δύναμη της Τέχνης είναι τεράστια και ανεξερεύνητη, σαν φυσική δύναμη. Γίνεται μια αποκάλυψη που μας ταξιδεύει, πέρα από τα όρια της καθημερινής μας ζωής. Μέσω της Τέχνης εκφραζόμαστε και δημιουργούμε έργα αθάνατα στο πέρασμα του χρόνου.
Η ζωγραφική στην Τέχνη εκφράζεται με το σχέδιο, το χρώμα, το φως και τον όγκο και δημιουργεί φανταστικούς κόσμους, πολλές φορές πιο όμορφους και αγαπημένους από τους πραγματικούς.
Στην εποχή μας τόσο η Τέχνη γενικότερα, αλλά και η ζωγραφική ειδικότερα, δεν έχουν τη θέση που τους αξίζει μέσα στην ιεραρχία της κοινωνίας. Για την αναβάθμισή τους πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μας. Η Τέχνη πρέπει να φτάνει σε όλους τους ανθρώπους και να μην τη χαίρονται μόνο οι λίγοι. Μπορούμε να επισκεπτόμαστε με τα παιδιά μας εκθέσεις ζωγραφικής, μουσεία και χώρους τέχνης όσο γίνεται πιο συχνά και γενικά να δείχνουμε ενδιαφέρον και να αγαπάμε την Τέχνη και να στηρίζουμε τους δημιουργούς στον δύσκολο αγώνα τους με κάθε δυνατό τρόπο.
Αλλά και το ίδιο το κράτος πρέπει να ενδιαφερθεί και να βοηθήσει, για να διαφυλάξουμε την καλλιτεχνική μας και πολιτιστική μας κληρονομιά. Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε σαν νέα γενιά, από εκεί όπου σταμάτησαν οι προηγούμενοι από μας. Θα πρέπει λοιπόν η καλλιτεχνική αγωγή να αναγνωρισθεί σαν ουσιαστικό μάθημα στο σχολικό πρόγραμμα και όχι σαν εκπαιδευτική διακόσμηση, όπως είναι μέχρι σήμερα. Τα παιδιά μας θα πρέπει να γνωρίσουν την καλλιτεχνική μας παράδοση, καθώς επίσης και την χρησιμοποίηση των διαφόρων τεχνικών και μέσων στη ζωγραφική, αλλά και στην Τέχνη γενικότερα.
Μέσα σε μια εκπαίδευση λοιπόν που σέβεται την ατομικότητα του κάθε παιδιού, φροντίζει για το ξύπνημα του μυαλού, καλλιεργεί σχέσεις όπως: ομάδα - άτομο-συνεργασία και έχει σαν στόχο την αποδέσμευση τόσο της ατομικής όσο και της συλλογικής δυναμικής, τα μαθήματα της Τέχνης παίζουν έναν από τους πρώτους ρόλους, αφού από τη φύση τους είναι τα «κατεξοχήν» δημιουργικά, απαιτούν ταλέντο, κρίση και δημιουργική φαντασία.
Οι Τέχνες λοιπόν δεν είναι υπόθεση μόνο κάποιων ταλαντούχων ατόμων, αλλά είναι χαρά και διαδικασία δημιουργική για όλους τους ανθρώπους. Οι Τέχνες είναι το αποκορύφωμα του κάθε πολιτισμού στο επίπεδο της πνευματικής δημιουργίας.
Η χαρά της Τέχνης είναι για όλους. Πολύ περισσότερο για τα παιδιά, που αν ασχοληθούν με την Τέχνη από μικρή ηλικία, πρώτον θα έχουν αποκτήσει ένα θαυμάσιο δημιουργικό χόμπι για τις ελεύθερες ώρες τους και δεύτερον θα έχουν την δυνατότητα να ανακαλύψουν το ταλέντο τους και να το καλλιεργήσουν σιγά – σιγά, έτσι ώστε μεγαλώνοντας να βρουν ένα δρόμο επαγγελματικού προσανατολισμού και να ασχοληθούν με κάποια εργασία σχετική με την Τέχνη.
Ειδικά η Παιδική ζωγραφική και η Παιδική δημιουργία χρειάζεται να πάρει τη θέση που της αξίζει και να αναβαθμιστεί μέσα στην κοινωνία μας, γιατί τα παιδιά αποτελούν την συνέχεια στη ζωή και στο όνειρο κάθε ανθρώπου.
Στα πρώτα μου βήματα σαν στιχουργός με τον "Δάσκαλο" Γιώργο Ζαμπέτα στη "Φαντασία" το 1986.
Θάλασσα, ήλιος κι ουρανός
κι εγώ δεν είμαι κανενός,
ούτε του εαυτού μου…
μονάχα του θεού μου.
Έλα να πιεις λίγο και συ,
απ’ της Ελλάδας το κρασί
στη τρέλα του μυαλού μου,
στη γλύκα του φιλιού μου.
*
Αγναντεύοντας την Πύλο,
βλέπω τη γλυκιά μορφή σου,
μοιάζει δαγκωμένο μήλο
η αγάπη η δική σου.
*
Φύση, αμπέλια και ελιές
ειν’ του Θεού οι αγκαλιές
και κουμαριές και βάτα,
στου έρωτα τη στράτα.
Έλα να πιεις λίγο και συ,
απ’ της Ελλάδας το κρασί
και δίπλα μου περπάτα
κι αν κουραστείς σταμάτα.
ΠΟΙΗΣΗ : ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ
Η μορφή σου με γυρίζει χρόνια πίσω,
στις αλάνες και στις φτωχογειτονιές,
σα παιδί ήταν γραφτό να σ’ αγαπήσω,
με του Γιώργου του Ζαμπέτα τις πενιές.
*
Μετά φόβου Θεού θα στο πω
και σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ.
Με το βλέμμα παιδιού σε κοιτώ,
άγγελο μου σε έχω πιστό.
Μετά φόβου Θεού σ’ αγαπώ,
στη ζωή μου σε έχω σκοπό.
*
Γιασεμάκια άσπρα δος μου να μυρίσω,
σινεμά, αυλές και μνήμες μακρινές,
σα παιδί έλα εδώ να στα θυμίσω,
με του Στέλιου και του Στράτου τις φωνές.